Podobnie jak Beanie Babies i Steve Urkel, systemy, których używamy do przesyłania informacji przez wodę, przywodzą na myśl lata 1990.

Flashback to ze względu na szybkość dzisiejszych podwodnych sieci komunikacyjnych, co jest porównywalne do leniwych modemów dial-up z świetności America Online. Wadą utrudnia operacji wyszukiwania i ratownicze, wykrywania tsunami i inne prace.

Ale to się zmienia, częściowo dzięki inżynierom z University at Buffalo, którzy opracowują narzędzia sprzętowe i programowe, aby pomóc telekomunikacji podwodnej dogonić jej odpowiednik w powietrzu.

Ich praca, w tym trwająca współpraca z Northeastern University, została opisana w badaniu - Software-Defined Underwater Acoustic Networks: Toward a High-Rate Real-Time Reconfigurable Modem - opublikowanym w listopadzie w IEEE Communications Magazine.

„Niezwykła innowacja i rozwój, którego byliśmy świadkami w naziemnej komunikacji bezprzewodowej, nie miały jeszcze miejsca w podwodnych sieciach czujnikowych, ale zaczynamy to zmieniać” — mówi dr Dimitris Pados, profesor Clifford C. Furnas na wydziale elektrotechniki w Wyższa Szkoła Inżynierii i Nauk Stosowanych UB, współautor opracowania.

Ilość danych, które można niezawodnie przesłać pod wodą, jest znacznie mniejsza w porównaniu z naziemnymi sieciami bezprzewodowymi. Dzieje się tak dlatego, że sieci lądowe opierają się na falach radiowych, które działają dobrze w powietrzu, ale nie tak bardzo pod wodą.

W rezultacie fale dźwiękowe (takie jak dźwięki wydawane przez delfiny i wieloryby) są najlepszą alternatywą dla komunikacji podwodnej. Problem polega na tym, że fale dźwiękowe napotykają takie przeszkody, jak utrata ścieżki, opóźnienie i Doppler, które ograniczają ich zdolność do transmisji. Komunikacja podwodna jest również utrudniona przez architekturę tych systemów, które nie są standaryzowane, często są zastrzeżone i nieefektywne energetycznie. Pados i zespół naukowców z UB opracowują sprzęt i oprogramowanie - wszystko, od modemów działających pod wodą po protokoły o otwartej architekturze - w celu rozwiązania tych problemów. Szczególnie interesujące jest połączenie stosunkowo nowej platformy komunikacyjnej, radia definiowanego programowo, z podwodnymi modemami akustycznymi.

Tradycyjne radia, takie jak nadajniki AM/FM, działają w ograniczonym paśmie (w tym przypadku AM i FM). Jedynym sposobem na odbiór dodatkowych sygnałów, takich jak fale dźwiękowe, jest rozebranie radia i ponowne okablowanie. Radio zdefiniowane programowo sprawia, że ten krok jest niepotrzebny. Zamiast tego radio może za pośrednictwem komputera przełączać się między różnymi częstotliwościami widma elektromagnetycznego. Innymi słowy, jest to „inteligentne” radio.

Zastosowanie radia definiowanego programowo do modemów akustycznych może znacznie poprawić szybkość transmisji danych pod wodą. Na przykład, w eksperymentach zeszłej jesieni w Lake Erie, na południe od Buffalo w stanie Nowy Jork, absolwenci UB udowodnili, że definiowane programowo modemy akustyczne mogą zwiększyć szybkość transmisji danych 10-krotnie w stosunku do dzisiejszych komercyjnych modemów podwodnych.

Poprzednia:Jakie są różnice między AM i FM Radio Sygnały?

Dalej:Przepustowość Rezonansu i anteny

Zostaw wiadomość

Lista komunikatów

Komentarze Ładowanie ...