„Wzmocnienie anteny wskazuje, jak silny sygnał antena może wysyłać lub odbierać w określonym kierunku. Zysk oblicza się przez porównanie zmierzonej mocy nadawanej lub odbieranej przez antenę w określonym kierunku z mocą nadawaną lub odbieraną przez hipotetyczną idealną antenę w ta sama sytuacja. ----- FMUSER"

Jeśli porównanie dotyczy idealnej anteny (wzór z podręcznika, bezstratna), emitującej lub odbierającej energię jednakowo we wszystkich kierunkach, zysk mierzy się w dBi (decybelach-izotropowych). Jeśli porównanie dotyczy idealnej bezstratnej półfali antena dipolowa, zdefiniowane jako posiadające wzmocnienie 2.15 dB, wzmocnienie jest mierzone w dBd (decybel-dipol). Zauważ, że decybel jest jednostką logarytmiczną, co oznacza, że 6dB jest prawie czterokrotnie mocą odniesienia; 7 dB to pięciokrotność mocy odniesienia itp.

Kierunek propagacji mocy jest kluczową cechą anten.

Wzmocnienie jest często przedstawiane na dwuwymiarowym wykresie wzoru promieniowania, gdzie promień wykresu jest w skali decybeli, który może być znormalizowany do maksymalnej wartości dla konkretnej anteny lub do izotropowego promiennika. Kierunek, który ma największą moc, jest uważany za główny płat, dokładnie przeciwny do głównego płata jest tylny płat i każdy inny niechciany lub niezamierzone cechy promieniowania nazywa się bocznymi. Jeśli nie określono żadnego kierunku, wzmocnienie odnosi się do wartości szczytowej w kierunku głównego płata anteny.

Zobacz także: >> Jaka jest różnica między „dB”, „dBm” i „dBi”?

Na przykład, antena kolinearna zorientowana wschód-zachód z zyskiem 6.41 dBd byłaby w stanie transmitować lub odbierać ponad 4-krotnie moc sygnału idealnej anteny dipolowej we wschodnim i zachodnim kierunku. Sygnał byłby bardzo niewielki w kierunku północnym i południowym.

Wyższe wzmocnienie ogólnie oznacza, że sygnał jest skoncentrowany na mniejszej szerokości wiązki.

Może to być odpowiednie dla niektórych zastosowań liniowych, takich jak te, które muszą izolować określony sygnał i unikać zewnętrznych sygnałów zakłócających. Może być potrzebna szersza wiązka, na przykład, jeśli istnieje wiele jednostek odbierających, które poruszają się, które muszą pozostać w kontakcie, jak w policji lub dyspozytorach taksówek. Różne typy anten mają różne wzory anten.

#Dipol
Antena dipolowa to, w najprostszym przypadku, dwa proste pręty lub druty zorientowane od końca do końca na tej samej osi, ze zrównoważoną linią zasilającą połączoną z dwoma sąsiednimi końcami. Sama antena dipolowa jest prawie dookólna, z niemal równą transmisją mocy we wszystkich kierunkach. Oprócz transmisji VHF, anteny dipolowe są często używane w aplikacjach krótkofalowych lub jako odbiorniki FM.

#Yagi (lub Yagi-Uda)
Antena Yagi to tablica elementów dipolowych, w których jeden dipol jest podłączony do odbioru sygnału, a pozostałe elementy są przeznaczone do odbijania lub przekierowywania energii w pożądanym kierunku.

Zobacz także: >> Czy więcej anteny zyskuje lepiej?

Anteny Yagi są kierunkowe i muszą być montowane przodem do zamierzonej ścieżki sygnału. Główny płat jest szeroki, z nieco mniejszym tylnym płatem. Ten typ anteny może być montowany poziomo lub pionowo, w zależności od pożądanej polaryzacji sygnału. Anteny Yagi działa dobrze zarówno w aplikacjach punkt-punkt, jak i aplikacjach wielopunktowych.

#Koliniowy
Kolinearny układ antenowy to seria dipoli zamontowanych od końca do końca. Z zyskiem do 10dBd mają wąską szerokość pasma i wiele płatów bocznych. Często stosuje się je w komunikacji mobilnej, takiej jak policja, straż pożarna i taksówkarze.