Co to jest harmoniczne？

Harmoniczna to każdy członek szeregu harmonicznego. Termin ten jest używany w różnych dyscyplinach, w tym w muzyce, fizyce, akustyce, elektronicznym przesyłaniu energii, technice radiowej i innych dziedzinach. Zwykle jest stosowany do powtarzających się sygnałów, takich jak fale sinusoidalne. Harmoniczna takiej fali to fala o częstotliwości będącej dodatnią całkowitą wielokrotnością częstotliwości pierwotnej fali, zwanej częstotliwością podstawową. Oryginalna fala jest również nazywana pierwszą harmoniczną, kolejne harmoniczne są znane jako wyższe harmoniczne. Ponieważ wszystkie harmoniczne są okresowe przy częstotliwości podstawowej, suma harmonicznych jest również okresowa przy tej częstotliwości. Na przykład, jeśli podstawowa częstotliwość to 1 Hz, wspólna częstotliwość zasilania prądem przemiennym, częstotliwości pierwszych trzech wyższych harmonicznych wynoszą 50 Hz (100. harmoniczna), 2 Hz (150. harmoniczna), 3 Hz (200. harmoniczna) i każdy dodatek fal o tych częstotliwościach jest okresowy przy 4 Hz.

Charakterystyka
Świst, gwiżdżący charakter tonalny, odróżnia wszystkie harmoniczne zarówno naturalne, jak i sztuczne od mocno zatrzymanych interwałów; dlatego ich zastosowanie w związku z tym ostatnim musi być zawsze dokładnie rozważone.
Większość instrumentów akustycznych emituje złożone tony, zawierające wiele indywidualnych składowych (składowe proste tony lub fale sinusoidalne), ale niewprawne ludzkie ucho zazwyczaj nie postrzega tych składowych jako oddzielnych zjawisk. Nuta muzyczna jest raczej postrzegana jako jeden dźwięk, a jakość lub barwa tego dźwięku jest wynikiem względnej siły poszczególnych podrzędnych. Wiele oscylatorów akustycznych, takich jak ludzki głos lub smyczkowa struna skrzypiec, wytwarza złożone tony, które są mniej lub bardziej okresowe, a zatem składają się z części składowych, które są zbliżone do całkowitych wielokrotności częstotliwości podstawowej, a zatem przypominają idealne harmoniczne i są nazywane „składowymi harmonicznymi” lub po prostu „harmonicznymi” dla wygody (chociaż nie jest ściśle dokładne nazywanie części składowej harmoniczną, ponieważ pierwsza jest rzeczywista, a druga idealna).

Oscylatory wytwarzające składowe harmoniczne zachowują się nieco jak jednowymiarowe rezonatory i często są długie i cienkie, takie jak struna gitary lub kolumna powietrza otwarta na obu końcach (jak w przypadku współczesnego fletu poprzecznego orkiestrowego). Instrumenty dęte, których kolumna powietrza jest otwarta tylko na jednym końcu, takie jak trąbki i klarnety, również wytwarzają partie przypominające harmoniczne. Jednak wytwarzają one tylko części składowe pasujące do nieparzystych harmonicznych, przynajmniej w teorii. Rzeczywistość instrumentów akustycznych jest taka, że ​​żaden z nich nie zachowuje się tak doskonale, jak przewidywałyby to nieco uproszczone modele teoretyczne.

Części składowe, których częstotliwości nie są całkowitymi wielokrotnościami liczby podstawowej nazywane są częściowymi nieharmonicznymi. Niektóre instrumenty akustyczne emitują mieszankę harmonicznych i nieharmonicznych części składowych, ale nadal wywołują efekt w uchu o określonej podstawowej wysokości, takie jak fortepiany, pizzicato szarpane na struny, wibrafony, marimby i niektóre czysto brzmiące dzwonki lub kuranty. Antyczne misy do śpiewania są znane z wytwarzania wielu składowych harmonicznych lub multifonicznych. Inne oscylatory, takie jak cymbały, naciągi perkusyjne i inne instrumenty perkusyjne, w naturalny sposób wytwarzają mnóstwo nieharmonicznych części składowych i nie implikują żadnej konkretnej wysokości, dlatego nie mogą być używane melodycznie ani harmonicznie w taki sam sposób, jak inne instrumenty.

Części składowe, alikwoty i harmoniczne
Alikwot jest jakimkolwiek składowym wyższym niż najniższy podrzędny w tonie złożonym. Względne siły i relacje częstotliwości składowych podrzędnych określają barwę instrumentu. Podobieństwo między terminami wydźwiękowym i częściowym czasami prowadzi do tego, że są one używane zamiennie w kontekście muzycznym, ale są one liczone inaczej, co prowadzi do pewnego nieporozumień. W szczególnym przypadku instrumentalnych brzmień, których składowe składowe ściśle pasują do szeregu harmonicznego (jak w przypadku większości smyczków i dętych), a nie są częściami nieharmonicznymi (jak w przypadku większości instrumentów perkusyjnych), wygodnie jest również nazywać składowe składowe „harmonicznymi” „ale nie do końca poprawne (ponieważ harmoniczne są numerowane tak samo, nawet gdy ich brakuje, podczas gdy części składowe i alikwoty są liczone tylko wtedy, gdy są obecne). Ten wykres pokazuje, jak liczone są trzy typy nazw (częściowe, alikwotowe i harmoniczne) (zakładając, że harmoniczne są obecne).

W wielu instrumentach muzycznych możliwe jest granie wyższych harmonicznych bez obecności podstawowej nuty. W prostym przypadku (np. Rejestrator) skutkuje to podniesieniem tonu nuty o oktawę, ale w bardziej złożonych przypadkach uzyskuje się wiele innych zmian wysokości tonu. W niektórych przypadkach zmienia również barwę nuty. Jest to część normalnej metody uzyskiwania wyższych dźwięków w instrumentach dętych, gdzie nazywa się to overblowingiem. Rozbudowana technika grania multifonikami wytwarza również harmoniczne. Na instrumentach smyczkowych możliwe jest wytwarzanie bardzo czysto brzmiących dźwięków, zwanych harmonicznymi lub flageoletami przez muzyków smyczkowych, które mają niesamowitą jakość, a także są wysokie. Harmoniczne mogą być używane do sprawdzania unisono strojenia strun, które nie są dostrojone do unisono. Na przykład lekkie dotknięcie węzła znajdującego się w połowie najwyższej struny wiolonczeli daje taki sam ton, jak lekkie dotknięcie węzła 1⁄3 drogi w dół drugiej najwyższej struny. Jeśli chodzi o głos ludzki, zobacz Śpiew alikwotowy, który wykorzystuje harmoniczne.

Chociaż prawdą jest, że tony okresowe wytwarzane elektronicznie (np. Fale prostokątne lub inne fale niesinusoidalne) mają „harmoniczne” będące całkowitymi wielokrotnościami częstotliwości podstawowej, praktyczne instrumenty nie mają tej cechy. Na przykład, wyższe „harmoniczne” ”nut fortepianu nie są prawdziwymi harmonicznymi, ale są„ alikwotami ”i mogą być bardzo ostre, tj. Mają wyższą częstotliwość niż dana przez czystą serię harmoniczną. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku instrumentów innych niż instrumenty strunowe lub dęte blaszane / dęte drewniane, np. Ksylofon, bębny, dzwonki itp., Gdzie nie wszystkie alikwoty mają prosty stosunek liczby całkowitej do częstotliwości podstawowej. Częstotliwość podstawowa jest odwrotnością okresu zjawiska okresowego.

Może Ci się spodobać:

>>Stacja radiowa USC tworzy program zapraszający artystów LA Philharmonic

>>Avid wprowadza nowe wtyczki z serii Pro; Pro Multiband Dynamics i Pro Subharmonic

>>Jak zbudować bardziej wydajne wzmacniacze mocy RF, kończąc harmoniczne w pakiecie

Zostaw wiadomość 

Lista komunikatów